Wirus opryszczki może wywołać zmiany najczęściej w okolicy ust lub na błonie śluzowej narządów rodnych. Zazwyczaj typ1 powoduje opryszczkę wargową , a typ 2 opryszczkę genitalną.

Do zakażenia dochodzi w trakcie kontaktu z osobą zakażoną. Największe ryzyko zakażenia jest gdy osoba zakażona ma objawy, dużo mniejsze, gdy nie występują żadne zmiany.

Po zakażeniu objawy mogą się pojawić dość szybko. Dużo częściej jednak od zakażenia mija długi okres czasu zanim pojawią się pierwsze zmiany.

Objawy opryszczki pojawiają się u osób z obniżoną odpornością, w trakcie chorób, antybiotykoterapii, przy zmianie temperatur otocznia, mających dużo stresu.

Opryszczka powoduje powstanie bolesnych pęcherzyków, które pękają – wycieka z nich zółtawa wydzielina, która pokrywa się strupkiem. W czasie występowania zmian nie powinno się ich drapać ani zrywać strupków, gdyż z łatwością mogą powstać blizny.

Pierwszemu rzutowi opryszczki genitalnej mogą towarzyszyć takie objawy jak gorączka, łamanie w kościach, ból gardła, osłabienie, powiększenie węzłów chłonnych-zwłaszcza pachwinowych, problemy z oddawaniem moczu.

W trakcie występowania objawów opryszczki należy szczególnie dbać o higienę i dezynfekować ręce po kontakcie ze zmianą.
Leczenie opryszczki polega na podawaniu leków doustnych w momencie, gdy występują zmiany. Można też dodatkowo stosować maści. Działają one jednak tylko miejscowo, podczas gdy leki doustne skracają czas i częstotliwość występowania opryszczki.

Opryszczką można zostać zarażonym w życiu płodowym. Bardzo ważne by kobieta w ciąży, u której pojawią się objawy opryszczki genitalnej przyjmowała regularnie leki doustne.